vairAgya Satakam - वैराग्य शतकम् - 61 – 70

 vairAgya Satakam - वैराग्य शतकम् - 61 – 70

 

SlOka 61

sa jAtaH kO(a)pyAsInmadanaripuNA mUrdhni dhavalaM

kapAlaM yasyOccairvinihitamalaMkAravidhayE |

nRbhiH prANatrANapravaNamatibhiH kaiScidadhunA

namadbhiH kaH puMsAmayamatuladarpajvarabharaH || 61 ||

 

sa jAtaH kaH-api-AsIt-madana-ripuNA mUrdhni dhavalaM

kapAlaM yasya-uccaiH-vinihitam-alaMkAra-vidhayE |

nRbhiH prANa-trANa-pravaNa-matibhiH kaiScid-adhunA

namadbhiH kaH puMsAm-ayam-atula-darpa-jvara-bharaH || 61 ||

 

स जातः कोऽप्यासीन्मदनरिपुणा मूर्ध्नि धवलं

कपालं यस्योच्चैर्विनिहितमलंकारविधये ।

नृभिः प्राणत्राणप्रवणमतिभिः कैश्चिदधुना

नमद्भिः कः पुंसामयमतुलदर्पज्वरभरः ।। 61 ।।

 

स जातः कः-अपि-आसीत्-मदन-रिपुणा मूर्ध्नि धवलं

कपालं यस्य-उच्चैः-विनिहितम्-अलंकार-विधये ।

नृभिः प्राण-त्राण-प्रवण-मतिभिः कैश्चिद्-अधुना

नमद्भिः कः पुंसाम्-अयम्-अतुल-दर्प-ज्वर-भरः ।। 61 ।।

 

He alone is born (i.e. his birth is fruitful) whose white skull was placed as an ornament, high on His head, by Shiva. What indeed is this unequalled feverish pride in men, now that a few people, intent on saving their lives, supplicate to them.

 

காமனை எரித்தவனின் (சிவனின்) தலையுச்சியில், எவனுடைய வெள்ளை மண்டையோடு அணிகலனாகத் திகழ்கின்றதோ, அவன் ஒருவனே பிறந்தவன் (பிறவிப் பயனை அடைந்தவன்) ஆவான். ஆனால், இன்றோ, தமது உயிரைக் காப்பாற்றும் எண்ணம் கொண்ட சிலர், செருக்கெனும் மிகு மோசமான காய்ச்சல் கொண்ட, பிற மனிதர்களிடம் இரந்து நிற்பதேனோ?

 

மனிதன், தாயின் கருப்பையில் இருக்கையில், சிவன், பிரம்ம ரந்திரம் எனப்படும் தலையுச்சித் துளை வழியாக, உயிராக உள்ளே நுழைவதாகவும், அம்மனிதன் பிறவிப் பயனெனப்படும் மோக்கமடைந்தால், அவன் உயிர், அதே துளை வழியாக வெளியேறுவதாகவும், அவனுடைய மண்டையோட்டினை சிவன் தலையில் அணிவதாகவும் கருதப்படும். கபாலி வேடத்தில், சிவனின் மண்டையோட்டு மாலையும், இதனையே குறிப்பதாகக் கூறப்படும். பிரமனின் ஒரு தலையை சிவன் கொய்தபின், அதனையே தலையில் அணிவதாகவும் கூறப்படும்.

மனிதர்கள், பிறவிப்பயனை அடைய முயற்சிக்காமல், தமது உயிரைக் காப்பதற்காக, ஈனர்களிடம் இரந்து நிற்கின்றனரே என்பது கருத்து.

 

SlOka 62

parEshAM cEtAMsi pratidivasamArAdhya bahu hA

prasAdaM kiM nEtuM viSasi hRdaya klESakalilam |

prasannE tvayyantaHsvayamuditacintAmaNiguNE

vimuktaH saMkalpaH kimabhilashitaM pushyati na tE || 62 ||

 

bahu hA – bahudhA ; kalilam – kalitam

cintAmaNiguNE – cintAmaNigaNO ; vimuktaH - viviktaH

 

parEshAM cEtAMsi prati-divasam-ArAdhya bahu hA

prasAdaM kiM nEtuM viSasi hRdaya klESa-kalilam |

prasannE tvayi-antaH-svayam-udita-cintAmaNi-guNE

vimuktaH saMkalpaH kim-abhilashitaM pushyati na tE || 62 ||

 

परेषां चेतांसि प्रतिदिवसमाराध्य बहु हा

प्रसादं किं नेतुं विशसि हृदय क्लेशकलिलम् ।

प्रसन्ने त्वय्यन्तःस्वयमुदितचिन्तामणिगुणे

विमुक्तः संकल्पः किमभिलषितं पुष्यति न ते ।। 62 ।।

 

बहु हा - बहुधा ; कलिलम् - कलितम्

चिन्तामणिगुणे - चिन्तामणिगणो ; विमुक्तः - विविक्तः

 

परेषां चेतांसि प्रति-दिवसम्-आराध्य बहु हा

प्रसादं किं नेतुं विशसि हृदय क्लेश-कलिलम् ।

प्रसन्ने त्वयि-अन्तः-स्वयम्-उदित-चिन्तामणि-गुणे

विमुक्तः संकल्पः किम्-अभिलषितं पुष्यति न ते ।। 62 ।।

 

Alas, O heart! Why do you enter a thicket of sorrow, propitiating and pleasing minds of others in many ways, day after day ? When you are inwardly tranquil, with the qualities of the Chintamani gem arising in you by themselves, will not your resolve, free (from desire), satisfy all your wishes?

 

உன்னுள்ளேயே, தானாகவே தோன்றும், சிந்தாமணித் தன்மை (மன நிறைவு) இருக்கையில், எதனை அடைய வேண்டி, பிறரின் உள்ளத்தினை மகிழ்வித்து, நாளும் மிக்கு மன உளைச்சல் அடைகின்றாய், ஐயகோ? கோரிக்கைகளைத் துறந்தால், உன்னுடைய எந்த வேண்டுதல் நிறைவேறாது?

 

சிந்தாமணி – வேண்டியதருளும் மணி.

சிந்தாமணித் தன்மையென ஆசிரியர் குறிப்பிடுவது மன நிறைவினை. அனைத்து கோரிக்கைகளையும் துறந்தால், தானாகவே தோன்றுவது, மன நிறைவு. எனவே, கோரிக்கைகளுக்காக எவரையும், எதற்காக வேண்டி, மன உளைச்சல் அடையவேண்டுமென, தனது மனதையே, கேட்டுக்கொள்கின்றார், ஆசிரியர்.  கோரிக்கைகளைத் துறந்தபின், எஞ்சி நிற்பது, பிறவிப் பயனை (மோக்கம்) அடைதல் ஒன்றே. அத்தகைய கோரிக்கைகளற்றவன், உலகோரின் நலனுக்காக, எதனை வேண்டினாலும் அது சிந்தாமணியென நிறைவேறும் என்பது பொருள். இதனை கீதையில் satya saMkalpa என்று கூறப்படும்.

 

SlOka 63

paribhramasi kiM vRthA kvacana citta viSrAmyatAM

svayaM bhavati yadyathA bhavati tattathA nAnyathA |

atItamapi na smarannapi ca bhAvyasaMkalpayan-

natarkitagamAgamAnanubhavasva bhOgAniha || 63 ||

 

vRthA – mudhA

atItamapi na smarannapi – atItamananusmarannapi

natarkitagamAgamAnanubhavasva bhOgAniha –

natarkitasamAgamAnanubhavAmi bhOgAnaham

 

paribhramasi kiM vRthA kvacana citta viSrAmyatAM

svayaM bhavati yat-yathA bhavati tat-tathA na-anyathA |

atItam-api na smaran-api ca bhAvi-asaMkalpayan-

atarkita-gamAgamAn-anubhavasva bhOgAn-iha || 63 ||

 

परिभ्रमसि किं वृथा क्वचन चित्त विश्राम्यतां

स्वयं भवति यद्यथा भवति तत्तथा नान्यथा ।

अतीतमपि न स्मरन्नपि च भाव्यसंकल्पयन्-

नतर्कितगमागमाननुभवस्व भोगानिह ।। 63 ।।

 

वृथा - मुधा

अतीतमपि न स्मरन्नपि - अतीतमननुस्मरन्नपि

नतर्कितगमागमाननुभवस्व भोगानिह -

नतर्कितसमागमाननुभवामि भोगानहम्

 

परिभ्रमसि किं वृथा क्वचन चित्त विश्राम्यतां

स्वयं भवति यत्-यथा भवति तत्-तथा न-अन्यथा ।

अतीतम्-अपि न स्मरन्-अपि च भावि-असंकल्पयन्-

अतर्कित-गमागमान्-अनुभवस्व भोगान्-इह ।। 63 ।।

 

O Mind! Why do you wander in vain? Rest somewhere. Whatever happens by itself, will happen that way, and not any other. Not remembering the past and not making plans for the future, enjoy the pleasures whose coming and going are unexpected.

 

ஏ மனமே! வீணாக ஏன் அலைகின்றாய்? எங்காவது இளைப்பாறுவாய். எது, தானாக எப்படி நடக்கின்றதோ, அது அப்படியேதான் நடக்கும், வேறாகவல்ல. கடந்ததையும் நினைக்காமல், வருவதையும் கற்பனை செய்யாமல், வருவதையும், போவதையும் பற்றி ஆலோசிக்காமல், இங்கு கிடைத்ததை அனுபவிப்பாய்.

 

கிடைத்ததை அனுபவிப்பாய் – வேண்டுதல் வேண்டாமை இல்லாத, பற்றறுத்த நிலையில் இருக்க, தன் மனதினை ஆசிரியர் வேண்டுகின்றார்.

 

SlOka 64

EtasmAdviramEndriyArthagahanAdAyAsakAdASraya

SrEyOmArgamaSEshaduHkhaSamanavyApAradakshaM kshaNAt |

SAntaM bhAvamupaihi saMtyajya nijAM kallOlalOlAM gatiM

mA bhUyO bhaja bhangurAM bhavaratiM cEtaH prasIdAdhunA || 64 ||

 

SAntaM bhAvam – svAtmI bhAvam

 

EtasmAt-virama-indriya-artha-gahanAt-AyAsakAt-ASraya

SrEyO-mArgam-aSEsha-duHkha-Samana-vyApAra-dakshaM kshaNAt |

SAntaM bhAvam-upaihi saMtyajya nijAM kallOla-lOlAM gatiM

mA bhUyaH bhaja bhangurAM bhava-ratiM cEtaH prasIda-adhunA || 64 ||

 

एतस्माद्विरमेन्द्रियार्थगहनादायासकादाश्रय

श्रेयोमार्गमशेषदुःखशमनव्यापारदक्षं क्षणात् ।

शान्तं भावमुपैहि संत्यज्य निजां कल्लोललोलां गतिं

मा भूयो भज भङ्गुरां भवरतिं चेतः प्रसीदाधुना ।। 64 ।।

 

शान्तं भावम् - स्वात्मी भावम्

 

एतस्मात्-विरम-इन्द्रिय-अर्थ-गहनात्-आयासकात्-आश्रय

श्रेयो-मार्गम्-अशेष-दुःख-शमन-व्यापार-दक्षं क्षणात् ।

शान्तं भावम्-उपैहि संत्यज्य निजां कल्लोल-लोलां गतिं

मा भूयः भज भङ्गुरां भव-रतिं चेतः प्रसीद-अधुना ।। 64 ।।

 

O Mind! Desist from the maze of sense objects, which are tiresome. Reach the path of welfare, that is adept at removing all sorrows in a trice. Giving us your movement that is fickle as a wave, take up a peaceful stance. Do not again seek enjoyment in this transient worldly existence. Be tranquil now!

 

ஏ மனமே! அதனால், (முந்தைய செய்யுளில் கூறியது) (உடல்) தளர்வுறச் செய்யும், புலன் நுகர்ச்சிகளெனும், வலையில் வீழாதே. துயரங்களனைத்தினையும், நொடியில் களையவல்ல (மறைகள் உறைக்கும்) உன்னதமான பாதையினில் புகலடைவாய்.  நிலையற்ற அலைகள் நிகர், உனது போக்கினைக் கைவிட்டு, சாந்த நிலையினை அடைவாய். அநித்திய, உலக இன்பங்களை, இனியும் துய்க்காதே. இப்போது அமைதி கொள்வாய்.

சாந்தம் - திருமூலர் (திருமந்திரத்தில்) வருணிக்கும் உபசாந்தம் எனப்படும் பேரமைதி நிலை.  

 

SlOka 65

mOhaM mArjaya tAmupArjaya ratiM candrArdhacUDAmaNau

cEtaH svargatarangiNItaTabhuvAmAsangamangIkuru |

kO vA vIcishu budbudEshu ca taDillEkhAsu ca strIshu ca

jvAlAgrEshu ca pannagEshu ca saridvEgEshu ca pratyayaH || 65 ||

 

strIshu – SrIshu ; saridvEgEshu – suhRdvargEshu

 

mOhaM mArjaya tAm-upArjaya ratiM candra-ardha-cUDAmaNau

cEtaH svarga-tarangiNI-taTa-bhuvAm-Asangam-angIkuru |

kO vA vIcishu budbudEshu ca taDit-lEkhAsu ca strIshu ca

jvAla-agrEshu ca pannagEshu ca sarit-vEgEshu ca pratyayaH || 65 ||

 

मोहं मार्जय तामुपार्जय रतिं चन्द्रार्धचूडामणौ

चेतः स्वर्गतरङ्गिणीतटभुवामासङ्गमङ्गीकुरु ।

को वा वीचिषु बुद्बुदेषु च तडिल्लेखासु च स्त्रीषु च

ज्वालाग्रेषु च पन्नगेषु च सरिद्वेगेषु च प्रत्ययः ।। 65 ।।

 

स्त्रीषु - श्रीषु ; सरिद्वेगेषु - सुहृद्वर्गेषु

 

मोहं मार्जय ताम्-उपार्जय रतिं चन्द्र-अर्ध-चूडामणौ

चेतः स्वर्ग-तरङ्गिणी-तट-भुवाम्-आसङ्गम्-अङ्गीकुरु ।

को वा वीचिषु बुद्बुदेषु च तडित्-लेखासु च स्त्रीषु च

ज्वाल-अग्रेषु च पन्नगेषु च सरित्-वेगेषु च प्रत्ययः ।। 65 ।।

 

O Mind! Wipe away delusion. Acquire that (supreme) devotion towards Shiva. Embrace residence in the banks of the divine river, Ganga. What faith can one have in waves, bubbles, flashes of lightning, women, the tips of flames, snakes and the currents of rivers?

 

ஏ மனமே! மோகத்தினைத் துறப்பாய். பிறையணிவோனிடம் (சிவன்) பற்று கொள்வாய். வானுலக நதியின் (கங்கை) கரையினில் உறையத் துணிவாய். அலைகளையும், நீர்க்குமிழியினையும், மின்னற் கொடியினையும், பெண்ணையும், தீச்சுடரினையும், அரவத்தினையும், நீரின் வேகத்தினையும் யார் நம்ப இயலும்

 

மோகம் – உலகப்பற்றுகளில் அளவற்ற ஈடுபாடு.

பெண் – ‘செல்வம்’ என வேறுபாடு உளது.

அலைகள், நீர்க்குமிழி, மின்னற்கொடி ஆகியவை போன்று உலக வாழ்க்கையும் நிலையற்றதும், நொடியில் தோன்றி மறைவதுமாகும். எனவே நம்பத்தக்கதல்ல.

 

SlOka 66

cEtaScintaya mA ramAM sakRdimAmasthAyinImAsthayA

bhUpAlabhrukuTIkuTIviharaNavyApArapaNyAnganAm |

kanthAkancukitAH praviSya bhavanadvArANi vAraNasI-

rathyApanktishu pANipAtrapatitAM bhikshAmapEkshAmahE || 66 ||

 

kanthAkancukitAH – kanthAkancukinaH

 

cEtaH-cintaya mA ramAM sakRd-imAm-asthAyinIm-AsthayA

bhU-pAla-bhrukuTI-kuTI-viharaNa-vyApAra-paNyAnganAm |

kanthA-kancukitAH praviSya bhavana-dvArANi vAraNasI-

rathyA-panktishu pANi-pAtra-patitAM bhikshAm-apEkshAmahE || 66 ||

 

चेतश्चिन्तय मा रमां सकृदिमामस्थायिनीमास्थया

भूपालभ्रुकुटीकुटीविहरणव्यापारपण्याङ्गनाम् ।

कन्थाकञ्चुकिताः प्रविश्य भवनद्वाराणि वारणसी-

रथ्यापङ्क्तिषु पाणिपात्रपतितां भिक्षामपेक्षामहे ।। 66 ।।

 

कन्थाकञ्चुकिताः - कन्थाकञ्चुकिनः

 

चेतः-चिन्तय मा रमां सकृद्-इमाम्-अस्थायिनीम्-आस्थया

भू-पाल-भ्रुकुटी-कुटी-विहरण-व्यापार-पण्याङ्गनाम् ।

कन्था-कञ्चुकिताः प्रविश्य भवन-द्वाराणि वारणसी-

रथ्या-पङ्क्तिषु पाणि-पात्र-पतितां भिक्षाम्-अपेक्षामहे ।। 66 ।।

 

O Mind! Do not think at all, of Lakshmi, the fickle one, with hope. She is a venal woman who tends to sport in the house that is the frown of kings. Clad in rags, entering the gates of the houses in the streets of Varanasi, we shall seek alms falling in the vessel of our palms.

 

ஏ மனமே! புவியாள்வோரின் புருவ அசைவுக்கு உகந்தாற்போல் ஆடும், விலைமகளைப் போன்ற, நிலையற்ற, இந்த செல்வமகளை, ஒருபோதும் விழைந்து நிற்காதே. கந்தலுடுத்தி, வாரணாசி (காசி) தெரு வீதிகளின் வீட்டு வாயில்களுள் நுழைந்து, கையெனும் பாத்திரத்தில் இடப்படும் பிச்சைக்காகக் காத்திருக்கின்றோம், யாம்.

 

SlOka 67

agrE gItaM sarasakavayaH pArSvatO dAkshiNAtyAH

pRshThE lIlAvalayaraNitaM cAmaragrAhiNInAm |

yadyastyEvaM kuru bhavarasAsvAdanE lampaTatvaM

nO cEccEtaH praviSa sahasA nirvikalpE samAdhau || 67 ||

 

pArSvatO – pArSvayOH ; pRshThE – paScAt

yadyastyEvaM – yadyastvEvaM

 

agrE gItaM sarasa-kavayaH pArSvatO dAkshiNAtyAH

pRshThE lIlA-valaya-raNitaM cAmara-grAhiNInAm |

yadi-asti-EvaM kuru bhava-rasa-AsvAdanE lampaTatvaM

nO cEt-cEtaH praviSa sahasA nirvikalpE samAdhau || 67 ||

 

अग्रे गीतं सरसकवयः पार्श्वतो दाक्षिणात्याः

पृष्ठे लीलावलयरणितं चामरग्राहिणीनाम् ।

यद्यस्त्येवं कुरु भवरसास्वादने लम्पटत्वं

नो चेच्चेतः प्रविश सहसा निर्विकल्पे समाधौ ।। 67 ।।

 

पार्श्वतो - पार्श्वयोः ; पृष्ठे - पश्चात्

यद्यस्त्येवं - यद्यस्त्वेवं

 

अग्रे गीतं सरस-कवयः पार्श्वतो दाक्षिणात्याः

पृष्ठे लीला-वलय-रणितं चामर-ग्राहिणीनाम् ।

यदि-अस्ति-एवं कुरु भव-रस-आस्वादने लम्पटत्वं

नो चेत्-चेतः प्रविश सहसा निर्विकल्पे समाधौ ।। 67 ।।

 

O Mind! Music before you, charming poets from the South beside you, and the playful tinkling of the bracelets of women holding flywhisks behind you- if it is so, you may desire to enjoy worldly pleasures. If not, enter into the highest state of contemplation of the Brahman, immediately.

 

ஏ மனமே! முன்னால் இசை, பக்கத்தில் தெற்கினின்றும் இனிய கவிஞர்கள், பின்னால், குலுங்கும் வளையலோசை ஒலிக்கும் கைகளில் சாமரம் ஏந்திய பெண்டிர் – இங்ஙனம் உளதாகில், உலக இன்பங்களைத் துய்ப்பவனாக இரு. அன்றேல், துணிந்து நிருவிகல்ப சமாதியில் புகுவாய்.

 

தெற்கினின்றும் – தென்னிந்தியக் கவிஞர்கள் சிறந்தவரென கருத்து.

நிருவிகல்ப சமாதி – பரம்பொருளுடன் ஒன்றுதல்.

இல்லாத ஒன்றினைக் கற்பனை செய்து ஏமாந்து போகாதே. என்றும் குன்றாத சமாதி நிலை எய்துவாயென ஆசிரியர் தனது மனதிற்கு உரைக்கின்றார்.

 

SlOka 68

prAptAH SriyaH sakalakAmadughAstataH kiM

dattaM padaM Sirasi vidvishatAM tataH kim |

saMmAnitAH praNayinO vibhavaistataH kiM

kalpaM sthitaM tanubhRtAM tanubhistataH kim || 68 ||

 

dattaM – nyastaM ; saMmAnitAH – sampAditAH

kalpaM sthitaM tanubhRtAM tanubhistataH -

kalpasthitAstanubhRtAM tanavastataH

 

prAptAH SriyaH sakala-kAma-dughAH-tataH kiM

dattaM padaM Sirasi vidvishatAM tataH kim |

saMmAnitAH praNayinO vibhavaiH-tataH kiM

kalpaM sthitaM tanu-bhRtAM tanubhiH-tataH kim || 68 ||

 

प्राप्ताः श्रियः सकलकामदुघास्ततः किं

दत्तं पदं शिरसि विद्विषतां ततः किम् ।

संमानिताः प्रणयिनो विभवैस्ततः किं

कल्पं स्थितं तनुभृतां तनुभिस्ततः किम् ।। 68 ।।

 

दत्तं - न्यस्तं ; संमानिताः - सम्पादिताः

कल्पं स्थितं तनुभृतां तनुभिस्ततः -

कल्पस्थितास्तनुभृतां तनवस्ततः

 

प्राप्ताः श्रियः सकल-काम-दुघाः-ततः किं

दत्तं पदं शिरसि विद्विषतां ततः किम् ।

संमानिताः प्रणयिनो विभवैः-ततः किं

कल्पं स्थितं तनु-भृतां तनुभिः-ततः किम् ।। 68 ।।

 

If riches that grant all desires are obtained, what thence? What if one’s foot  is placed on the heads of foes? What thence, once all one’s favoured people are honoured with riches? If mortals could remain with their bodies for an entire Kalpa, what then? (What permanent good is gained from wealth, victory, charity and longevity?)

 

அனைத்து இச்சைகளையும் அளிக்கவல்ல, செல்வத்தினை அடைந்தாலென்ன? எதிரிகளின் தலையில் தனது கால்களை வைத்தால்தானென்ன? நமக்கு வேண்டியவருக்கு, பெருமைகளை அளித்தால்தானென்ன?  (அல்லது நமது செல்வத்தினால், வேண்டியவர்களைப் அடைந்தால்தானென்ன?) உடலெடுத்தோரின் உடல்கள், கல்ப இறுதிவரை நீடித்தாலும்தானென்ன?

 

எதிரியின் தலையில் கால்களை வைத்தல் – எதிரிகளை அடக்குதல்

கல்பம் – உலகைப் படைத்த பிரமனின் ஆயுட்காலம். ஒவ்வொரு கல்பத்திற்கும் ஒரு பிரமன் எனப்படும்.

 

SlOka 69

bhaktirbhavE maraNajanmabhayaM hRdisthaM

snEhO na bandhushu na manmathajA vikArAH |

saMsargadOsharahitA vijanA vanAntA

vairAgyamasti kimataH paramarthanIyam || 69 ||

 

kimataH – kimitaH

 

bhaktiH-bhavE maraNa-janma-bhayaM hRdisthaM

snEhO na bandhushu na manmathajA vikArAH |

saMsarga-dOsha-rahitA vijanA vanAntA

vairAgyam-asti kim-ataH param-arthanIyam || 69 ||

 

भक्तिर्भवे मरणजन्मभयं हृदिस्थं

स्नेहो न बन्धुषु न मन्मथजा विकाराः ।

संसर्गदोषरहिता विजना वनान्ता

वैराग्यमस्ति किमतः परमर्थनीयम् ।। 69 ।।

 

किमतः - किमितः

 

भक्तिः-भवे मरण-जन्म-भयं हृदिस्थं

स्नेहो न बन्धुषु न मन्मथजा विकाराः ।

संसर्ग-दोष-रहिता विजना वनान्ता

वैराग्यम्-अस्ति किम्-अतः परम्-अर्थनीयम् ।। 69 ।।

 

Devotion to Shiva, fear of (repeated) birth and death in the heart, lack of attachment to relatives, absence of agitations caused by Manmatha, a secluded forest free of defects of social contact and detachment :  What more is to be desired than these?

 

சிவனிடத்தில் பக்தி, உள்ளத்தில் இறப்பு, பிறப்பின் அச்சம், சுற்றத்தாரிடம் பற்றின்மை, காம எண்ணங்கள் இல்லாமை, (உலகோரிடம்) தொடர்பெனும் குற்றம் நேராத, மக்கள் நடமாட்டமில்லாத காடு, (உள்ளத்தில்) வைராக்கியம் (பற்றறுத்த நிலை) – இவையெல்லாம் உண்டாகில், இதனினும் மேலானது என்ன வேண்டும்?

 

இறப்பு, பிறப்பின் அச்சம் – இந்த அச்சம் உண்டானால்தான், பிறவிப் பயனை அடையும் பயணம் தொடங்க வாய்ப்புண்டு.

 

SlOka 70

tasmAdanantamajaraM paramaM vikAsi

tadbrahma cintaya kimEbhirasadvikalpaiH |

yasyAnushAngiNa imE bhuvanAdhipatya-

bhOgAdayaH kRpaNalOkamatA bhavanti || 70 ||

 

tasmAt-anantam-ajaraM paramaM vikAsi

tat-brahma cintaya kim-EbhiH-asat-vikalpaiH |

yasya-anushAngiNa imE bhuvana-adhipatya-

bhOgAdayaH kRpaNa-lOka-matA bhavanti || 70 ||

 

तस्मादनन्तमजरं परमं विकासि

तद्ब्रह्म चिन्तय किमेभिरसद्विकल्पैः ।

यस्यानुषाङ्गिण इमे भुवनाधिपत्य-

भोगादयः कृपणलोकमता भवन्ति ।। 70 ।।

 

तस्मात्-अनन्तम्-अजरं परमं विकासि

तत्-ब्रह्म चिन्तय किम्-एभिः-असत्-विकल्पैः ।

यस्य-अनुषाङ्गिण इमे भुवन-अधिपत्य-

भोगादयः कृपण-लोक-मता भवन्ति ।। 70 ।।

 

Therefore, meditate on the Brahman, that is infinite, ageless, supreme and resplendent. What is the use of false notions? To one associated with the Brahman, all pleasures from sovereignty onwards, are considered to be aspirations of petty people.

 

ஆதலால் (முந்தைய செய்யுளில் கூறியது) அந்த முடிவற்ற, தேய்வற்ற, யாவற்றிலும் ஒளிரும் பரம்பொருளினை சிந்திப்பாய் - எதனை அடையப் பெற்றால், உலகோர் பெரிதாகக் கருதும், இப்புவியாட்சி முதலான அனைத்து அற்ப இன்பங்களும், பின் தொடருமன்றோ! உண்மைக்குப் புறம்பான பிற எண்ணங்களெதற்கு?